Tsakalos Blues, 65’18’’, 2014

μια ταινία της Yara Haskiel / a film by Yara Haskiel – ομιλία / talk

////

Περίληψη Ταινίας / Film Summary:

“ Δεν μιλήσαμε ποτέ για αυτό το θέμα. Έμεινε πάντα ένα ταμπού. Το τί συνέβη στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα. Αυτό δεν ήταν δικό μου πρόβλημα.” Gabriel Haskiel

Η ταινία “Tsakalos Blues” σχετίζεται με την ελληνοεβραϊκή γερμανική ιστορία της οικογένειας μου. Αφηγείται την δική μου οπτική, αυτή της τρίτης γενιάς, γεννημένη και μεγαλωμένη στη Γερμανία μετά το Ολοκαύτωμα. Μέσω συζητήσεων με τον πατέρα μου, Gabriel, προσπαθώ να καταλάβω τί σημαίνει το να έχει κανείς μεγαλώσει άπατρης στην μεταπολεμική Γερμανία. Πώς αυτή η ασαφής εμπειρία υποκειμενοποιείται και μεταφέρεται μεταξύ των γενεών μας; Η ταινία εξελίσσεται κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων και διάφορων συνομιλιών μεταξύ εμού και του πατέρα μου Gabriel. Επανεξετάσαμε μαζί μέρη στενά σχετιζόμενα με την ιστορία της οικογένειας μας: το Μόναχο, τη Θεσσαλονίκη, τη Χάιφα και το Εϊλάτ. Η ταινία “Tsakalos Blues” αποπειράται να αποδώσει τις διαφορετικές εμπειρίες και χροιές του λόγου που αντικατοπτρίζονται στις υβριδικές και αντιθετικές κατασκευές της ταυτότητας μας και οι οποίες παραμένουν αόρατες και ανούσιες εν μέσω των ιστορικών ηγεμονικών διαλόγων.

“We have never talked about this topic. It always remained a taboo. What has happened in the concentration camps never really interested me. That was none of my problems.“ Gabriel Haskiel

Tsakalos Blues is a film about my jewish-greek german family history. It is told from my perspective of a 3rd generation being born and raised in Germany after the Shoah. In conversations with my father Gabriel I am trying to understand what it meant to grow up in post-war Germany as a stateless person. How is this unarticulated experience subjectified and mediated between our generations? The film develops along years of conversations between my father Gabriel and myself. Together we revisited places closely linked to our family history: Munich, Salonica, Haifa and Eilat. Tsakalos Blues tries to render visible the different experiences and modalities of speech that are reflected in our hybrid and contradicting identity constructions and that remain invisible and insignificant within the hegemonial discourses on history.

////

Μικρή Βιογραφία / Short Biography:

Η Yara Haskiel (έτος γέννησης 1982) είναι εικαστικός και ερευνήτρια. Σπούδασε πειραματικό κινηματογράφο, καλές τέχνες και πολυμέσα, και αποφοίτησε από τον Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου. Οι δουλειά της εξετάζει τη σχέση μεταξύ μνήμης και κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων, μέσω της αυτοβιογραφικής και μικρο-πολιτικής οπτικής. Τα video-essays με στοιχεία ντοκιμαντέρ θέτουν υπό συζήτηση την έννοια της ταυτότητας και τους τρόπους του “ανήκειν”. Η πρώτη σειρά βίντεο που πραγματοποίησε προσεγγίζει το πρόβλημα της αυτοτοποθέτησης στο κοινωνικό περιβάλλον και σε επισφαλείς συνθήκες διαβίωσης, πρόβλημα το οποίο διεισδύει στις ερωτικές και φιλικές σχέσεις. Η δουλειά της με τίτλο ‘I don’t write diaries: On Love and Crisis’ αναφέρεται στις μικρής κλίμακας πράξεις πολιτικής αντίστασης που προκύπτουν στις καθημερινές συναναστροφές των ανθρώπων. Η δεύτερη σειρά ταινιών πραγματεύεται τα κενά στις οικογενειακές αφηγήσεις του παρελθόντος. Στην δουλειά της με τίτλο ‘Memory Extended’, η αδυνατότητα μιας οικογένειας να βρει τα ονόματα συγγενών της που δολοφονήθηκαν στο Ολοκαύτωμα, συνδέεται με το αποσπασματικό, εν μέρει ή ολοσχερώς κατεστραμμένο αρχείο της Εβραϊκής Κοινότητας στη Θεσσαλονίκη.

Yara Haskiel (born 1982) is a visual artist and researcher. She lives and works in Berlin and Barcelona. She studied experimental film, fine arts and media, and graduated at the University of Arts Berlin. Her works explore the relation between memory and socio-political issues, through the auto-biographical and micro-political perspective. Her video-essays with documentary elements question the notion of identity and modes of belonging. The first series of video-essays evolves around the problem of self-positioning in relation to the precarious life conditions, affecting and pervading also our love stories and friendships. The work titled ‘ I don’t write diaries: On Love and Crisis’ seeks to address the aspects of micro-political resistance at the level of everyday encounters of tenderness and affection. The second series of video-essays deals with the gaps in family memory narratives, searching for the missing clues. In the work titled ‘Memory Extended’, the impossibility of finding names of former family members, killed during the shoah, is linked to the story of a partly fragmented and partly lost or destroyed archive of the Jewish Community of Thessaloniki.

////

Στοιχεία Προβολής / Screening Information:

Τόπος / Place: Πολιτιστικό Κέντρο Βαβυλωνία, Βύρωνος 3, 54622, Θεσσαλονίκη / Babylonia Cultural Center, 3 Vironos st., 54623, Thessaloniki

Ημερομηνία και Ώρα / Date and Time: 17.10.15, 18:00

Γλώσσα / Language: Αγγλικά / English

////

Επικοινωνία / Contact:

http://salon.io/YaraHaskielSpaett